تهیه و ارزیابی زیستی کمپلکس 111In با [20, 15, 10, 5- تتراکیس (4- هیدروکسی فنیل) پورفیرین [ در موش‌های سالم با استفاده از تصویربرداری SPECT

هدف از این پژوهش، سنتز کمپلکس [111In-THPP] و ارزیابی آن به عنوان عامل تصویربرداری جدید است. رادیوداروی 111In]InCl3]، با استفاده از 111In]InCl3] و لیگاند 5،10،15،20- تتراکیس (4- هیدروکسی فنیل)- پورفیرین (THPP) در دمای 800C و به مدت min60 سنتز شد. هسته‌­ی پرتوزای 111In از طریق بمباران کادمیم طبیعی با باریکه­ای از پروتون­های MeV30 و جریان µA150 در سیکلوترون حاصل شد. جداسازی به روش کروماتوگرافی یونی صورت گرفت و بازده­‌ی جداسازی رادیوشیمیایی بیش­تر از 98% به دست آمد. برای مشاهده­ی درصد نشان­‌دار­سازی یا به عبارتی برای اطمینان از فلزدار شدن پورفیرین، از دستگاه RTLC و HPLC استفاده شد (با خلوص رادیوشیمیایی بالاتر از 99% در هر دو روش). ترکیب نشان­‌دار به موش‌­های سالم تزریق، و پراکنش زیستی آن‌ها در فاصله زمانی 2 تا h24، در ابتدا با استفاده از اندازه­‌گیری­‌های دوربین گاما، و در نهایت با استفاده از مطالعات پراکنش بافتی، ارزیابی و بررسی شد. مطالعات پراکنش زیستی نشان­‌دهنده­‌ی تجمع قابل قبول کمپلکس در کلیه­‌ها نسبت به سایر بافت‌­ها بود. کمپلکس­ اساساً از طریق کلیه­‌ها دفع می­‌شود و از آن­جا­ که جذب در کبد بسیار کم و دفع از آن سریع است، می‌­تواند عاملی سودمند در ردیابی و تصویربرداری قلمداد شود.